جمیله سیدیزدی؛ سید محمد حسینی؛ میلاد نوروزی؛ فاطمه ایران نژاد
چکیده
در این کار، برای اولین بار به محاسبه و بررسیِ رفتار کیفیِ آنتروپی و اثرات واهمدوسی در رادار چلانده دومدی کوانتومی زمانی‌که هدف حضور دارد و سیگنال تولید شده به سمت هدف ارسال می‌شود، پرداخته می‌شود. به طور کلی، واهمدوسی با کاهش خلوص حالت سامانه، یعنی انتقال از حالت خالص به حالت آمیخته همراه است. علاوه بر این با بررسی آنتروپی، درهم‌تنیدگی ...
بیشتر
در این کار، برای اولین بار به محاسبه و بررسیِ رفتار کیفیِ آنتروپی و اثرات واهمدوسی در رادار چلانده دومدی کوانتومی زمانی‌که هدف حضور دارد و سیگنال تولید شده به سمت هدف ارسال می‌شود، پرداخته می‌شود. به طور کلی، واهمدوسی با کاهش خلوص حالت سامانه، یعنی انتقال از حالت خالص به حالت آمیخته همراه است. علاوه بر این با بررسی آنتروپی، درهم‌تنیدگی سامانه را برای تعداد مؤثر فوتونها در ورودی آشکارساز بررسی میکنیم. افزون بر این، شرایط مختلف مؤثر بر بهبود عملکرد یک آشکارساز کوانتومی در رادار چلانده دو مدی کوانتومی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. حالت کوانتومی سامانه از حالت همدوس با افزایش دما و پارامتر چلاندگی (در دماهای بالا) به حالت ناهمدوس تبدیل می‌شود. اثرات واهمدوسی با پارامتر چلاندگی و توان سیگنال نسبت عکس دارد. نسبت فوتونهای دریافتی در گیرنده با پارامتر چلاندگی و توان سیگنال نسبت مستقیم دارد. افزایش نسبت فوتونهای دریافتی در گیرنده، هم آنتروپی سامانه را افزایش میدهد و هم اثرات واهمدوسی سامانه را کاهش میدهد که نتیجه بسیار مهمی است. علاوه بر این، رفتارهای کیفیِ آنتروپی و خلوص کاملاً مشابه هستند.
سید محمد حسینی؛ میلاد نوروزی؛ جمیله سیدیزدی؛ فاطمه ایران نژاد
چکیده
در این مقاله برای اولین بار رفتارهای کیفی چلانیدگی و درهم‌تنیدگی در رادارهای چلانیده دومدی کوانتومی زمانی که هدف حضور دارد و سیگنال به سمت هدف ارسال می‌شود، محاسبه می‌گردد و رفتار کیفی آنها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. در اصل، پارامتر چلانیدگی یک ابزار در مطالعات تئوری است که مشابه توان سیگنال در آزمایشگاه است. بنابراین با تغییرات ...
بیشتر
در این مقاله برای اولین بار رفتارهای کیفی چلانیدگی و درهم‌تنیدگی در رادارهای چلانیده دومدی کوانتومی زمانی که هدف حضور دارد و سیگنال به سمت هدف ارسال می‌شود، محاسبه می‌گردد و رفتار کیفی آنها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. در اصل، پارامتر چلانیدگی یک ابزار در مطالعات تئوری است که مشابه توان سیگنال در آزمایشگاه است. بنابراین با تغییرات توان سیگنال، همبستگی بین سیگنال-آیدلر افزایش یا کاهش می‌یابد. این افزایش یا کاهش همبستگی (به‌ویژه درهم‌تنیدگی) منجر به بهبود یا تضعیف عملکرد رادارهای کوانتومی می‌شود. در این کار، دیده می‌شود که با افزایش پارامتر چلانیدگی حتی در دمای اتاق (300 کلوین)، کیفیت رفتاری چلانیدگی افزایش می‌یابد و از این رو، همبستگی بین سیگنال و آیدلر نیز افزایش می‌یابد. همچنین با بررسی درهم‌تنیدگی نیز مشاهده شد که در توان سیگنال یک حد بیشینه برای افزایش وجود دارد که نمی‌توان از آن عبور کرد اما با این حال می‌توان با انتخاب صحیح یک گیرندۀ مناسب، این حد را نقض کرد و در توان‌های بالا نیز درهم‌تنیدگی را حفظ کرد. لذا با کنترل پارامتر چلانیدگی و انتخاب صحیح یک گیرندۀ مناسب که منجر به بهبود رفتارهای چلانیدگی و درهم‌تنیدگی می‌شود، می‌توان عملکرد یک رادار چلانیده دومدی کوانتومی را در دمای اتاق بهینه کرد.