سید محمد حسینی؛ میلاد نوروزی؛ جمیله سیدیزدی؛ فاطمه ایران نژاد
چکیده
در این مقاله برای اولین بار رفتارهای کیفی چلانیدگی و درهمتنیدگی در رادارهای چلانیده دومدی کوانتومی زمانی که هدف حضور دارد و سیگنال به سمت هدف ارسال میشود، محاسبه میگردد و رفتار کیفی آنها مورد ارزیابی قرار میگیرد. در اصل، پارامتر چلانیدگی یک ابزار در مطالعات تئوری است که مشابه توان سیگنال در آزمایشگاه است. بنابراین با تغییرات ...
بیشتر
در این مقاله برای اولین بار رفتارهای کیفی چلانیدگی و درهمتنیدگی در رادارهای چلانیده دومدی کوانتومی زمانی که هدف حضور دارد و سیگنال به سمت هدف ارسال میشود، محاسبه میگردد و رفتار کیفی آنها مورد ارزیابی قرار میگیرد. در اصل، پارامتر چلانیدگی یک ابزار در مطالعات تئوری است که مشابه توان سیگنال در آزمایشگاه است. بنابراین با تغییرات توان سیگنال، همبستگی بین سیگنال-آیدلر افزایش یا کاهش مییابد. این افزایش یا کاهش همبستگی (بهویژه درهمتنیدگی) منجر به بهبود یا تضعیف عملکرد رادارهای کوانتومی میشود. در این کار، دیده میشود که با افزایش پارامتر چلانیدگی حتی در دمای اتاق (300 کلوین)، کیفیت رفتاری چلانیدگی افزایش مییابد و از این رو، همبستگی بین سیگنال و آیدلر نیز افزایش مییابد. همچنین با بررسی درهمتنیدگی نیز مشاهده شد که در توان سیگنال یک حد بیشینه برای افزایش وجود دارد که نمیتوان از آن عبور کرد اما با این حال میتوان با انتخاب صحیح یک گیرندۀ مناسب، این حد را نقض کرد و در توانهای بالا نیز درهمتنیدگی را حفظ کرد. لذا با کنترل پارامتر چلانیدگی و انتخاب صحیح یک گیرندۀ مناسب که منجر به بهبود رفتارهای چلانیدگی و درهمتنیدگی میشود، میتوان عملکرد یک رادار چلانیده دومدی کوانتومی را در دمای اتاق بهینه کرد.